Mijn scherven omarmd vertelt het verhaal van Marleen tijdens een opname in de psychiatrie.
Met dit boek wil zij een gezicht geven aan de mensen die er 'hun scherven gaan of willen omarmen' én de mensen die er werken.
Een gevoelig, indringend en soms schokkend verhaal.
Met dit boek laat Marleen van den Berg het licht schijnen op de verborgen kant van de mensen die werken in en opgenomen worden in de psychiatrie.
'Mijn scherven omarmd' vertelt het persoonlijke verhaal van een angstige én moedige vrouw die opgenomen werd binnen een zeer turbulente periode in de geschiedenis van de psychiatrie.
Haar wensen, haar verlangens en haar familie moest zij, noodgedwongen, achter zich laten om zich vooral te richten op het zoeken naar een nieuwe balans. Om zo tot meer verheldering en verduidelijking te komen. Om zélf opnieuw te leren 'handen en voeten' aan het leven te geven.
Zij neemt de lezer mee en geeft een zeer persoonlijke inkijk in haar eigen leven en in het leven van diegenen die, lang of kort, opgenomen werden.
Een gevoelig, indringend en soms schokkend verhaal over al diegenen die de moed hadden 'Hun Scherven' te omarmen.
Marleen van den Berg (1956) heeft haar ervaringen binnen een psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis op zeer gevoelige en meeslepende wijze beschreven. Ze neemt u mee in haar vele belevenissen en laat u proeven van al haar gevoelens.
ISBN: 978-90-818982-3-2 Informatie: 06-21286729
Reacties:
“In één ruk uitgelezen. Daar waar het werkelijk om gaat vertel je met het boek: liefde, integriteit, gezonde machtsverhoudingen en veiligheid.”
“We konden niet stoppen met lezen.”
“Herkenbaar, niet alleen jouw gevoelens, ook de situatie in de psychiatrische kliniek.”
Onlangs las ik het autobiografische boek MIJN SCHERVEN OMARMD van Marleen van den Berg. Ik was onder de indruk. Nooit eerder las ik een egodocument dat zo tastbaar maakte hoe het moet zijn om zo opgesloten te zijn in jezelf. Zo zelfs dat de buitenwereld, ook die van een psychiatrische afdeling, lange tijd geen ingang vond. Een afgesloten innerlijk leven, angst en wantrouwen ten opzichte van de buitenwereld en geen onderscheid meer kunnen maken tussen goede en niet zo goede bedoelingen van (schoon) familie, echtgenoot en de staf van de afdeling. De angst en onzekerheid die dat met zich meebracht. Een persoonlijke getuigenis in de geschiedenis van de psychiatrie. Het vertelt over de tijd waarin bepaalde ideeën bestonden over die vorm van hulpverlening, de normen en waarden die toen golden. Marleen laat zien hoe moeilijk het was zich staande te moeten houden in een andere (sub)cultuur terwijl ze toch al zo kwetsbaar was. Marleen van den Berg bleek te beschikken over meer levensvaardigheden dan ze zelf ooit had vermoed. Ze leerde te laten en ervoer dat als 'balsem voor de ziel'. Ze ging door diepe dalen, maar bleef oog houden voor medepatiënten die, net als zij, moesten vechten voor hun bestaan. Die het ook niet voor niks kregen. Ze leed mee met hen die haar aan het hart gingen. Soms zag ze haar maatjes jammerlijk ten onder gaan. Een harde wereld beschrijft ze, die veilig en voorspelbaar zou moeten zijn. Ze kwam immers niet voor niets! Als hulpverlener leerde ik uit hoe ze bejegening beschreef hoe kwetsbaar de kwetsbaren zijn en hoe hulpverleners kunnen gaan huizen in iemands geheugen. Eenmaal genezen verklaard viel het afscheid haar zwaar want ondanks alles was deze afdeling de plek waar ze had kennis gemaakt met zichzelf. Een boek waar je in moet duiken want Marleen schreef het niet alleen voor jou. Ze schreef het vooral voor zichzelf. Mild maar niets ontziend. Gea Omvlee
